رافتو: تهنویی
تهنویی تش نهاد به مینه جونم
چه زم ایخوا دیه ولا ندونم
خوشا همو رو که غم نداشتم
به کی بگم ای خدا که دی او روزا نیاهن
بیو که با خوت باهار ایاری اگر نیایی
شو و روزم هر دو تا سیاهن
بیو دیاری بهارم گل نی
ز ویرت ره مر قرارمون
بیو برافتو گلانه ورچین
که تندی ره ای بهارمون
بیو تا جوونی نرهده هنی
به بنگ دلا همصدا وابویم
بفا نیکنه زندیی به کسی
ز یک سیچه ایخوی جدا وابویم